Z powodów już tu opisanych przez ostanie dni przesiadłam się do pociągu “środki masowego przekazu” . Szkoda, że w tym pociągu nie wykupiono mi kuszetki, bo sfatygowane ciało, głowa i oczy chętnie by przysnęły zamiast stukać w klawiaturę, dzwonić i “się wypowiadać”. Oraz komentować i wyjaśniać, że przyzwoitość nakazuje…..Generalnie dziękuję wszystkim życzliwym za wyrazy poparcia i solidarności, a mniej życzliwym, że pozwolili mi poznać “drugą stronę lustra”. Duch Święty widać musi się nad nami jeszcze napracować. Nad każdym inaczej.
Trudno, coś za coś, inni, tam, daleko mają nieco gorzej.
Pierwsza strona lustra to także fakt, że nasza budowa rośnie w szybkim tempie. Chłopaki dają z siebie wszystko.
Inżynier przed swoją twórczością. Poetą można być w każdej dziedzinie. Poeci wszak piszą wiersze o miłości bliźniego. Tym razem wiersz pisany pustakami i kantówką. A bliźnich jest siedmioro.
Dzisiaj zobaczyłam zarys dwóch pokoików i serce mi urosło. Ludziska będą mieszkać jak ludziska. Dziękujemy wszystkim, którzy łapkę przykładają i przyłożyli, także za to, co w łapce zostało dane. Kasa, pustaki, drzwi i różności.
Jedna matka z dwójką może zostać nie tyle na bruku, co pod drzewkiem, jako, że w wiosce bruku nie ma, bo właściciel domku, w którym mieszka od urodzenia właśnie chce ją wykopać. Odziedziczył, więc jego. Domek malutki, biedniutki, jeden pokój i kuchnia, ale w środku czysto i schludnie. Starsza córka po maturze wyjechała w czasie wakacji do Szkocji i za zarobione pieniądze wymieniła okna, odnowiła pokój, położyła panele. To nasza stypendystka, teraz studiuje. Dzielna. Do przystanku PKS ma kilka kilometrów nieoświetloną drogą na bezludziu.
Myśmy tam kiedyś pralkę Franię kupili. Jest nadzieja, że uda się jakąś chatkę postawić na innej działce, której są właścicielkami, o ile działka nie jest rolna. Sprawdzimy. Bo wyjścia specjalnie nie ma. Na wsi coś takiego, jak mieszkania socjalne nie istnieje.
Ekipa wolna od budowy zajmuje się nieustająco “kultywacją terenów zielonych”, pomidorami, kurami, gotowaniem i zaopatrzeniem, załatwianiem licznych spraw urzędowych/uffff!!! od pewnego czasu jest Agnieszka, biurowy i urzędowy geniusz, więc mogę w tym sektorze odejść w stan spoczynku/, oraz przygotowaniem wyprawy. Przetwórnia w prze-twórczym zapale rabarbar obrabia, a szwalnia prezentowała się w niemieckiej prasie.
Masz synku odtwarzacz, a ja Dzień Dziecka z głowy.Z tyłu- “wujek” sponsor.
Wyprawa wyprawia się do Krynicy Zdrój w składzie: nasi niepełnosprawni Przyjaciele na wózkach i na nogach, ich mamy oraz chłopy do wózków noszenia, czyli Tomasz i Kamil. No i oczywiście Agnieszka jako główny logistyk. Artur też jedzie z Gosią. Nawet przenośny odtwarzacz DVD ostatnio mu wpadł od Przyjaciół na podróż. Tamara znalazła w darach wielką torbę na gadżety, bo synek zawsze podróżuje z bogatym wyposażeniem bibliotecznym i elektronicznym oraz butelkami po pepsi pełnymi zapalniczek. Dobrze, że quada i akwarium nie chce zabierać. Jeszcze! Zatem następny news z Beskidów. Może szybciej, z trasy, bo mam…..IPada. Tak. Bogacimy się w szybkim tempie. Oczywiście dostany i ….. wraz z abonamentem na internet w pakiecie. Jakże trudno o ubóstwo w życiu z ubogimi.
Nad-obowiązkowo
1917-1980
Bł.Arcbp, Oskar Romero: Ja nie chcę być “anty“ przeciwko komukolwiek. Ja po prostu chcę być budowniczym afirmacji: afirmacji Boga, który kocha nas i który chce nas zbawić.
Jest wiele rzeczy, które można zobaczyć tylko oczami, które płakały.
Kiedy walczymy o prawa człowieka, o wolność, o godność, kiedy czujemy, że służbą Kościoła jest utożsamiać się z tymi, którzy są głodni, z tymi, którzy nie mają szkół, z tymi, którzy są wykluczeni, nie oddaliliśmy się od Bożej obietnicy. On przychodzi uwolnić nas od grzechu i Kościół wie, że konsekwencją grzechu są te niesprawiedliwości i nadużycia. Kościół wie, że zbawianiem świata jest wskazywanie na takie rzeczy.
Pokój nie jest owocem terroru i strachu
Pokój nie jest milczeniem cmentarzy
Pokój nie jest milczącym skutkiem gwałtu i przemocy
Z powodów już tu opisanych przez ostanie dni przesiadłam się do pociągu “środki masowego przekazu” . Szkoda, że w tym p
ociągu nie wykupiono mi kuszetki, bo sfatygowane ciało, głowa i oczy chętnie by przysnęły zamiast stukać w klawiaturę, dzwonić i “się wypowiadać”. Oraz komentować i wyjaśniać, że przyzwoitość nakazuje…..Generalnie dziękuję wszystkim życzliwym za wyrazy poparcia i solidarności, a mniej życzliwym, że pozwolili mi poznać “drugą stronę lustra”. Duch Święty widać musi się nad nami jeszcze napracować. Nad każdym inaczej.
