Rozmowa z warszawskim taksówkarzem o Warszawie. Wychowaliśmy się w tej samej dzielnicy. Widzimy zmiany w mieście, wielokrotnie na lepsze, przynajmniej w porównaniu do czasów mojej młodości. Piękny, zapełniony tłumem młodzieży Nowy Świat z kawiarniami i pubami. Czystość, oświetlone nocą zabytki, pomniki, skwery. Są i wady metropolii, szczególnie korki. I specyficzny pośpiech, nawet pewna życiowa agresja lub może niecierpliwość. Ale to dodaje uroku, rozpędu życiowego, podnosi adrenalinę. I na koniec- uwaga kierowcy: w weekend mniej jest samochodów z obcą rejestracją, bo “słoiki” wyjeżdżają. Nie było w tym niechęci, ot po prostu….tak jest.
A jednak: swój i obcy. Termin stygmatyzuje “obcego”. Wszedł na nasz teren, zabiera nam przestrzeń, poczucie pewnej wyższości, wpycha się do “elity”, a nie ma do tego prawa. Taki chyba jest podtekst tego określenia “słoiki”, które z uciechą podchwytują media, rozkręcając spiralę podziału. Niby śmieszne, a jakże znamienne.
I Komunia na Filipinach
Wspomniałam już o przymusowym słuchaniu pewnej stacji. Artur na początku jednej z tur modlitwy/ nie kojarzę już jakiej, bom dzisiaj miała dzień świra/ zrobił znak krzyża. Załapałam, że rozróżnia między modlitwą a innymi audycjami. Potem słyszę intencję: za polską młodzież, polskie to czy tamto. I dobrze, ale czy przypadkiem w głowach nam nie pozostaje, że katolickie to polskie, a nie np. filipińskie.
Może by tak wyjść trochę na zewnątrz? Przewietrzyć duszę?
Otworzyć okno i drzwi i zaprosić “innego” na swoje podwórko. do swojego domu, a przede wszystkim do swojego życia?
Pewien proboszcz w Wielkopolsce zburzył murek oddzielający kościół od ryneczku. Żeby przestrzeń kościoła była dla ludzi- “u siebie”.
Czy ktoś, kto mnie spotyka czuje się “u siebie”?
Nie przeszkadza to, że z każdej podróży wracam do Zochcina “do siebie”. Może chodzi o wolność wędrowca, który dom na stałe będzie miał dopiero w Niebie, a tu wszędzie jest w podróży z innymi podróżującymi w tym samym kierunku? Pojazdem, który nazywa się życie i bywa awaryjny, niebezpieczny, czasem trzęsie.
Papież Franciszek przyjmuje w Watykanie papieża Prawosławnego Kościoła Koptyjskiego -Tawadrosa II Kościół Koptyjski w Egipcie nie pozostaje w jedności z Kościołem Katolickim. Obecnie jest prześladowany.
Panie, spraw, byśmy byli otwarci dla wszystkich, którzy do nas przychodzą, ponieważ Ty w nich przychodzisz. Bądźmy jedno z wszystkimi naszymi braćmi, którzy odchodzą, aby idąc przez świat przeżywać Twoją radość. Bądźmy łagodni, mili i czyści. Bądźmy gotowi przyjmować każdą postać Twojej woli. Bądźmy uśmiechnięci do życia, bo jest ono Twoim darem. Bądźmy ufni w stosunku do ziemi i do nieba. Bądźmy ogołoceni ze wszystkiego, co nie jest Tobą, ani Twoimi dziećmi. Bądźmy przejrzyści w miłości. Niech miłość z nas promieniuje przez łaskę Ojca, Syna i Ducha Świętego. Amen/nie znam autora/
